Çoğu anne babalar çocukla arkadaş olmaya çalışır, onun arkadaş ihtiyacını da karşılayacağını sanırlar. Çocuğa oyuncak yapımında ve bununla nasıl oynanacağını göstermede yardımcı olabilirsiniz, ama onunla birebir arkadaş olamazsınız. Çocukların kendilerine benzemeye çalışan anne ve babalara ihtiyacı yoktur ve böyle olmasını da istemezler. Onlar bilgisine, gücüne ve tecrübesine hayran oldukları, gerektiğinde yardım alabilecekleri, güvenilir anne babaları tercih ederler. Çocuk bir oyuncağın nasıl yapılacağını ve onunla nasıl oynanacağını öğrendikten sonra kendi yaşıtlarına bunu göstermek ve birlikte oynamak ister.

Oyun, bir anlamda çocuk için gerçek hayata alışma denemeleridir. Beş yaşına kadar arkadaş gruplarıyla işbirliğine dayanan kurallı oyunlar oynamayan bir çocuk okul hayatına uyum sağlayamaz. Çünkü orada paylaşma, işbirliği ve kurallar vardır.

Çocukla birlikte basit malzemelerden oyuncak üretme ve oyun kurma kolay olmayıp tecrübe isteyen bir iştir. Piyasada bu konuda uzmanlar tarafından hazırlanmış kitaplar bulabilirsiniz.

Örnek olarak, bkz. Ali Çankırılı, Benimle Oynar Mısın Anne?, Timaş Yayınları.